این همه شعر برایت خواندم

                                                                      از تبسم نگهت خالی بود 

                                                                 هرکسی جز تو غزل ها را خواند:

                                                                 « گفت احسنت چقدر عالی بود»

 

 

                                                                  گوش هایم پر ازین تحسینها 

                                                                 چشم من خیره به لب های تو ماند 

                                                                  یک نفر گفت قلم را بگذار

                                                                  او غزل های دلت را هم خواند؛

 

 

                                                                   یک نفر گفت: « تو گفتی و دلت 

                                                                      ذکر معشوق دگر می گوید!

                                                                       تو هنوز در قدم اولی و

                                                                      پای تو راه دگر می جوید

 

                                                                       

                                                                   یک نفر گفت برو این اشعار 

                                                                با غزل های دلت یکسان نیست 

                                                                    چه خیالات تو را بازی داد 

                                                                شعر خواندن بر او آسان نیست

 

                                                                   دیدم از دور که تحسین کردی 

                                                                   مجلسی بود شب شعر جدید؟ 

                                                                  شاعرانش همه بی سر بودند 
                                                                                                          شاعرانش همه بودند شهید...

نوشته شده در چهارشنبه 90/6/30ساعت 11:46 صبح توسط نفس نظرات ( ) | |